Op naar het ruime sop… met Blizzard #2

Tijdens de muzikantendag in Utrecht kwam ik de jongens van de Achterhoekse rockband Blizzard tegen. Drie guitige gabbers die op jonge leeftijd op de middelbare school een bandje begonnen en stapje voor stapje steeds verder kwamen. Dit is nu ook een probleem geworden volgens de band.

De stappen moeten groter, sneller en nog verder worden gezet. Drie jongens worden heren, maar hun gezamenlijke stipje op de horizon is gebleven. Terwijl de wereld om hen heen verandert en zijzelf ook, is de band een baken van rust gebleken.

Nu de drie kapiteins het ruime sop verkiezen, staat het bootje Blizzard voor de keuze rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen die de woelige baren zou kunnen trotseren.

Aangezien ik een apostel ben van het beta-denken voor muzikanten, vroeg ik de heren om van deze zoektocht naar hun gedeelde vuurtoren aan de horizon de komende maanden eens wekelijks in alle eerlijkheid verslag te doen. Vorige week introduceerden de heren zichzelf en vandaag duiken we terug in de tijd; het pierebadje van Blizzard 🙂

Lees meer

Vrolijke Vrijdag #46 Een hippe sollicitatiebrief

Afgelopen week verscheen op Mashible onderstaande video. Hierin zie je een leuke manier om bijvoorbeeld je sollicitatiebrief een stuk origineler te maken en zo eerder op te vallen.

Door gebruik te maken van een QR-code, kan iedereen met een smartphone naar een bepaalde link (met je portfolio en curriculum vitae) of een video worden verwezen.

Ook op Twitter had ik het afgelopen week met Mars over wat leuke visitekaartjes zijn. Hij bracht me toen op het idee om eigen plectrums te laten bedrukken. Voor m’n bandjes wel eens aan gedacht, maar voor Mindnote nog nooit.

Deze gedachten samen resulteerden uiteindelijke tot de combinatie van een QR-code op eigen bedrukte plectrums als visitekaartjes. Over een week worden ze als het goed is bezorgd aan de Spuistraat 🙂

Lees meer

Geocaching met Rock ‘n’ Roll violist David Garrett

Afgelopen week las ik op de website van The Next Web over een eigentijdse promotionele actie van rock ‘n’ roll violist David Garret. Door gebruik te maken van Geocaching – een soort speurtocht 2.0, zie de video hieronder – kunnen fans in de echte wereld via GPS-coördinaten op zoek naar ongeveer 1500 Garret-items. Op die items staat een unieke code die je weer op zijn Facebook pagina kunt invullen, waardoor je dan dus virtueel laat weten dat je het fysieke product hebt gevonden. Daarna kun je het item weer op dezelfde of op een andere plek neerleggen voor de volgende vinder. Zoals The Next Web al terecht opmerkt, zou het misschien leuker zijn geweest als de items bijvoorbeeld een USB stick met een exclusieve opname van een nummer o.i.d zou bevatten. Welke Nederlandse artiest heb ik nu op een idee gebracht? 🙂 Lees meer

Cas Hieltjes (Go Back To The Zoo) over muziekeducatie

Foto Karen Rosetzsky

Frontman van de rockband Go Back To The Zoo Cas Hieltjes (tweede van rechts) zingt, speelt gitaar en een beetje piano. Hij heeft les gehad in diverse instrumenten en kan zich nog herinneren dat hij naar de bibliotheek ging om boeken met tabulatuur te kopiëren.

1. Welke muziekeducatie heb je zelf genoten? (en heb je ervan genoten?)

Eerst zat ik op een oriëntatiecursus muziek. Daar kreeg je dan 8 weken gitaarles, 8 weken drums, 8 weken saxofoon en 8 weken piano. Ik vond het allemaal best wel leuk. Behalve gitaarles, want daar ging je de eerste 10 minuten (van de 20) stemmen en ik begreep echt totaal niet wat daar gebeurde. Daarna heb ik twee jaar op pianoles, een paar jaar op gitaarles gezeten en nog eens twee jaar zangles gehad. Ik houd niet zo van oefenen, dus het was altijd een beetje genant als je dan weer aan kwam en moest zeggen dat je niet geoefend had. Ik had ook muziek in mijn eindexamen vwo, dat was met name solfege en muziekgeschiedenis.

2. Waar moet volgens jou het accent op liggen bij muziekeducatie? Lees meer

Turven met De Staat

Omzien met gitarist Vedran naar optredens in de hoofdstad

[3VOOR12/Amsterdam – 26 april  2011]

Het is goede vrijdag 2011 en niet alleen omdat De Staat vanavond weer eens in Amsterdam speelt. Aangezien de heren uit Nijmegen momenteel druk bezig zijn met een clubtour en vorige week al in Utrecht speelde, gisteren in Groningen en morgen in Zwolle, lijkt het 3VOOR12/Amsterdam interessanter om niet ook een concertrecensie te schrijven, maar eens te kijken naar de relatie met Amsterdam. Een blik op de website van de band leert ons dat de heren vanavond voor de tiende maal de hoofdstad aandoen. Met gitarist Vedran Mircetic duiken we in de Amsterdamse historie van De Staat.

Wanneer hem wordt gevraagd hoe vaak ze in de Amsterdam hebben gespeeld, heeft hij in eerste instantie geen idee. “Eeuhm, nee. Ik kan me eigenlijk alleen eeuhm, oh nee, we hebben natuurlijk ook nog in Paradiso gespeeld bij de aankondiging van het programma van Pinkpop 2009 en het voorprogramma van de Presidents of the USA. Eeuhm, dus zo’n vier of vijf keer?” Als hij aan TrouwAmsterdam in 2009 wordt herinnerd begint hij te lachen. “Och ja, en reken je dan de optredens in DWDD ook mee?” Op hun eigen site staan deze in ieder geval niet in de agenda. Kan hij zich nog optredens daarvoor herinneren? “We hebben nog een keer op een feestje van een tassenmerk gestaan, ergens in een klein winkeltje aan de gracht. Een of ander bordeel meen ik me te herinneren.” Lees meer

TED-tip #56 Daniel Floyd over de kansen van gamification

Iedere maandag tipt Mindnote een TED-presentatie met interessante en/of handige ideeën over muziek, edutainment en e-cultuur. Tijdens deze jaarlijkse conferenties houden allerhande invloedrijke denkers een lezing van maximaal twintig minuten over hun eigen expertise. Deze voordrachten staan allemaal online en gaan in eerste instantie over technologie, entertainment en design (TED), maar gaan steeds vaker ook over wetenschap, kunst, economie en maatschappelijke onderwerpen.

Deze week weer eens geen TED-video, maar wederom een educatieve animatie van de Amerikaan Daniel Floyd (zie eerder ook TED-tip #42). In onderstaande video bespreekt Floyd een aantal achterliggende principes van spel en hoe deze kunnen worden gebruikt voor educatieve doeleinden. Hierdoor kan uiteindelijk zelfs een betere wereld ontstaan die verder gaat dan een wereld van hebzucht en eigenbelangen meent Floyd.

De grote variatie aan recreatieve prikkels waaraan we tegenwoordig worden blootgesteld, zijn een stuk visueler en spannender dan de vrijetijdsbestedingen die de mensheid zeg honderd jaar geleden tot haar beschikking had. Er is is de afgelopen decennia veel geld geïnvesteerd en wetenschappelijk onderzoek verricht om deze ontwikkelingen op het gebied van entertainment zo ver te krijgen; in tegenstelling tot de ontwikkelingen op het gebied van banen en educatie. Als deze twee gebieden niet mee ontwikkelen, kan er volgens Floyd wel eens een generatie opgroeien die vanuit saaie klaslokalen doorstroomt naar inspiratieloze banen.

Gamification zou dan soelaas kunnen bieden door het gebruik van typische game elementen zoals: het inbouwen van levels, beloningen, puzzels, checklisten etc. Floyd bespreekt diverse bewezen positieve resultaten zoals een voortgangsbalk bij bepaalde activiteiten of het krijgen van een beloning na bijvoorbeeld twintig dagen een taak foutloos uit te voeren. Weinig mensen zullen door dergelijke prikkels dan op dag achttien niet gefocust zijn om de twintig te halen. Resultaten zijn bijvoorbeeld een grotere productiviteit en meer stimulans om iets te leren. Floyd wijst echter ook op de keerzijde als gamification voor ongewenste doeleinden wordt ingezet.

In het dossier Spelend Leren staan overigens korte interviews met Nederlandse game experts over de rol die videogames volgens hen kunnen spelen bij educatie. Lees meer

Op naar het ruime sop… met Blizzard #1

Tijdens de muzikantendag in Utrecht kwam ik de jongens van de Achterhoekse rockband Blizzard tegen. Drie guitige gabbers die op jonge leeftijd op de middelbare school een bandje begonnen en stapje voor stapje steeds verder kwamen. Dit is nu ook een probleem geworden volgens de band.

De stappen moeten groter, sneller en nog verder worden gezet. Drie jongens worden heren, maar hun gezamenlijke stipje op de horizon is gebleven. Terwijl de wereld om hen heen verandert en zijzelf ook, is de band een baken van rust gebleken.

Nu de drie kapiteins het ruime sop verkiezen, staat het bootje Blizzard voor de keuze rond te blijven dobberen in het pierebadje van de Achterhoek, of om een schip op te tuigen die de woelige baren zou kunnen trotseren.

Aangezien ik een apostel ben van het beta-denken voor muzikanten, vroeg ik de heren om van deze zoektocht naar hun gedeelde vuurtoren aan de horizon de komende maanden eens wekelijks in alle eerlijkheid verslag te doen. ‘Ja nu is het wel genoeg met die semi-poëtische teksten Bussink’, hoor ik jullie denken en ik geef grif toe. Heren van Blizzard, steek van wal! Lees meer

Vrolijke Vrijdag #45 MysteryGuitarMan van de lage landen

In januari schreef ik iets over de in Brazilië geboren gitarist, animator en filmmaker Joe Penna. Afgelopen week verscheen een vergelijkbare video van het nummer Sterrenstof van de Jeugd van Tegenwoordig op internet. De Vlaamse Pieter Schrevens knutselde op eenzelfde manier een video in elkaar die inmiddels ruim zesendertigduizend maal is bekeken. Reden genoeg voor Michiel Veenstra om de jongen in de uitzending te bellen. Daarin vertelde Schrevens inderdaad dat hij geïnspireerd was door die MysteryGuitarMan. Ik tipte Michiel en hij las hij mijn tweet voor, jaja, Mindnote’s first five seconds of fame on national radio

For what it’s worth 🙂
Lees meer

Gereedschap voor de online representatie van bands

Twee weken geleden liet Niels voor de zoveelste maal in niets verhullende bewoordingen zijn mening ventileren op zijn weblog over MySpace. Ditmaal niet in termen als ‘MySpace moet dood’ zoals hij tijdens zijn eigen EHPO-jongerendag nog deed, maar iets subtieler: Kap. Met. MySpace. Nu. Wat volgde was een gebruikelijke stroom aan reacties onder het bericht. Zowel voor- als tegenstanders deden er hun zegje, Niels ging hier zoals gebruikelijk braaf op in en nodigde tegenstanders uit om hem eventueel te weerspreken. Aangezien ik zelf een tijd lang tot het neutrale kamp behoorde, beloofde ik Niels uit te leggen waarom ik diezelfde dag uiteindelijk toch ook de stekker uit mijn MySpace-account trok. Zonder nu precies allerlei specifieke voor- en nadelen te noemen van MySpace of van de alternatieven, schets ik graag de essentie van de rol die een online representatie van je band volgens mij zou moeten vervullen.

MySpace is een vorm van online representatie van je band. Sinds het ontstaan (2006) is het een vrij succesvolle vorm gebleken, maar inmiddels zijn er legio alternatieven zoals ReverbNation, Bandcamp, SoundCloud en Facebook. Niels heeft op zijn blog, Twitter en tijdens allerlei presentaties veelvuldig en voornamelijk gewezen op de huidige nadelen van MySpace. Gezien zijn doel – kijken naar de toekomst – begrijpelijk, maar voor het debat voor sommige lezers enigszins lastig te verteren. Voor het sentiment van de Late Majority die graag vasthoudt aan de status quo, is het denk ik goed om MySpace’s succesfactoren (van weleer) te benoemen en daarmee de tanende positie kritisch te belichten. Ik doe een poging. Lees meer

Tooltip #53 Bereken je online invloed met Klout

Maandagavond zag ik via Gert Jan een interessante presentatie langsvliegen op Twitter over een korte geschiedenis van invloed via sociale media. De slides beginnen met een definitie:

“An influencer has been a person who can effect change within a particular community or change the course of an event in time though information sharing. They are cool dudes who inspire us to do things.”

Dat dergelijke personen met hun overredingskracht in een machtige positie verkeren, is wel duidelijk. In 2002 schreef Malcolm Gladwell er de bestseller ‘The Tipping Point: How Little Things Can Make A Big Difference’ over en inmiddels wordt hier handig op ingespeeld door zogenaamde beïnvloed-marketing (Marketing Facts schreef deze uitgebreide post).

Bovenstaand screenshot van het in 2008 opgerichte Klout uit San Francisco, toont mijn online invloed, op basis van mijn Twitter-account (mijn Facebook gegevens worden nog verwerkt):

Meindert Bussink is a Specialist. You may not be a celebrity, but within your area of expertise your opinion is second to none. Your content is likely focused around a specific topic or industry with a focused, highly-engaged audience.

De manier waarop Klout tot deze conclusie kwam ging (te?) snel. Even inloggen met je Twitter-account en nog geen seconde later krijg dat overzicht met grafiekjes en verschillende scores. De scores variëren van 1 tot 100, waarbij een hogere score een bredere en sterkere ‘sfeer van beïnvloeding’ representeert. Door gebruik te maken van 35 variabelen op Twitter en Facebook berekent Klout de zogenaamde True Reach (omvang van je publiek), Amplification Probability (mate waarin jouw berichten worden beantwoord of doorgestuurd) en de Network Score (hoe invloedrijk jouw publiek zelf is).

In de groeiende netwerksamenleving zijn dergelijke gegevens steeds interessanter om te weten. Of dit nu geldt voor een politicus die zijn achterban wil bereiken, een merk die een product aan de man wil brengen, of een band die haar fans wil bereiken.

Lees meer