Laat bekendheden tweeten wat jij wilt via lemmetweetthatforyou.com

Wat is echt? Wat betekent een verzonden boodschap (tekst of beeld) en wie is de afzender? Als je dergelijke vragen bij media-uitingen goed kunt beantwoorden, ben je ‘mediawijs’.

Afgelopen week zag ik al een aantal keren geinige tweets en berichten op Facebook langskomen van bekendheden die iets zeggen wat eigenlijk niet kan. Ter illustratie plaatste ik gisteren bovenstaande tweet over mijn Behind the Corner festival uit naam van de Amerikaanse band Foo Fighters 🙂

‘Vet!’, zal een media-ongeletterde waarschijnlijk denken en ‘..hier is iemand lekker bezig geweest met Photoshop’ een mediawijs persoon. Beide gedachten zijn in dit geval verkeerd, want hier is gewoon een handige website voor namelijk lemmetweetthatforyou.com. Marketeer Mike Hendrixen (Vertigo6) wees mij gisteren deze website (en droeg trouwens in april 2010 al bij aan mijn dossier over Spelend Leren).

Een interessante ontwikkeling natuurlijk om ons allemaal nog mediawijzer te maken, maar die ook wel aanschuurt tegen identiteitsfraude. Wat is werkelijkheid? Wie is wie? Ik moest gelijk denken Jean Baudrillard’s simulacrumtheorie, aldus Wikipedia:

Baudrillards simulacrumtheorie gaat over de echtheid en werkelijkheid van beelden die wij denken te kennen. In deze theorie wordt gesteld dat de mens het contact met de echte wereld is verloren, doordat hij een beeld van de wereld creëert aan de hand van wat hij in de media ziet. Baudrillard zei dat er steeds minder waarheid is, omdat we al onze werkelijkheid baseren op iets wat we zelf (de mensheid) hebben bedacht (in film en media).

Een voorbeeld van een ‘simulacrum’ is dat iedereen weet hoe een neerstortend vliegtuig eruit ziet. Maar wij weten dit doordat we dit op televisie hebben gezien. Het ‘kennen’ van dit beeld is dus niet gebaseerd op onze eigen waarheid, maar op de waarheid die gecreĂ«erd is op tv. Zijn simulacrumtheorie plaatst de realiteit lijnrecht tegenover de door de beeldcultuur gecreĂ«erde illusie van werkelijkheid. Een simulacrum is een kopie zonder origineel, het is dus niet meer te linken aan iets origineels, iets echts.

Volgens de filosoof ontbreekt er deze tijd een perspectief en elan en rest er ons het ondergaan van de media, die leven bij de gratie van het voortdurend (her)uitvinden van “nieuws”.

Schermafbeelding 2013-03-28 om 17.06.18

De interactieve muziekvideo: een korte geschiedenis…

Het is natuurlijk onmogelijk om een eenduidige omschrijving van ‘de muziekvideo’ te geven, maar over het algemeen is het een korte video over een liedje dat gebruikt wordt voor zowel promotionele als artistieke doeleinden.

Met de komst van muziekzender MTV in de jaren ’80 krijgt het format een prominente plek in de promotie van muziek, maar in 1964 hadden The Beatles al met hun speelfilm A Hard Day’s Night een blauwdruk gemaakt voor de toekomstige muziekvideo.

Door YouTube kunnen ook oude muziekvideo’s weer massaal bekeken worden, maar er ontstaat ook een mondiaal platform voor het experiment en viraliteit. Een bekend voorbeeld hiervan is de in 2007 bekend geworden Amerikaanse band OK Go met hun YouTube-hit Here it Goes Again (met die dansers op lopende banden) die daarmee zelfs een Grammy voor Best Short-Form Music Video wonnen.

Om meer de interactieve eigenschappen van het internet  te benutten, schakelen de Utrechtse C-mon & Kypski in 2010 de massa in met hun crowdsourced videoclip ‘The More is Less’, waardoor iedereen met een webcam zelf in de clip kan verschijnen. Lees meer

Muziekeducatie en leren: individu en omgeving

In mijn masterscriptie Gitaarles 2.0 onderzocht ik de gevolgen van Web 2.0-ontwikkelingen bij gitaareducatie . Voordat ik dieper inging op de verschillende technologische ontwikkelingen, vond ik het belangrijk eerst even stil te staan bij de manier waarop een docent of student naar muziek kijkt, oftewel wat is iemands ‘Perspectief op muziek‘? Daarnaast vond ik het essentieel om het de betekenis van leren en doceren ook goed in kaart te brengen. In deze blogpost herpubliceer ik paragraaf 1.1 van mijn scriptie over leren.

Lees meer

Mini college #1 Convergentie cultuur: ‘Dit is niet mijn winkel vriend’ en ‘Chocolate Rain’

Trouwe Dumpert-kijkers noemen hem ‘Haatmeneer’, maar de naam van de persoon doet er eigenlijk niet zo toe. Het culturele fenomeen dat er uit voorgekomen is, is eigenlijk veel interessanter. Het Pownews geeft zelf de beste inleiding:

Na dit enigszins navrante einde van het gesprek, dat resulteert in een ‘drie velletjes tellende sommatie van de advocaat’, gaat Rutger deze advocaat de volgende dag maar eens een bezoekje brengen: Lees meer