Het schoolreisje van Go Back To The Zoo

“Hopelijk krijgen we ooit zo’n nightliner en dan kunnen we lekker xboxen op de achterbank.”

[3VOOR12/Amsterdam – 20 januari 2010]

Broers Teun en Cas maken al lange tijd samen muziek, maar vonden in vriend Bram en de onbekende Lars, twee wapenbroeders voor de nieuwe band Go Back To The Zoo. Afgelopen jaar werd de single Beam Me Up gebruikt in een internationale reclamecommercial van Nike, speelden ze bij De Wereld Draait Door en zette de band een krabbel bij Universal. Momenteel is de nieuwe single Electric overal regelmatig te horen, kijkt de band succesvol terug op de optredens bij Noorderslag en Eurosonic, en wordt er verder gewerkt aan het debuutalbum. Naar aanleiding van het 5 jarig lustrum van 3VOOR12/Amsterdam, praten we met de band over muziek maken in Mokum.

Hoe kijken jullie aan tegen de lokale redacties zoals 3VOOR12/Amsterdam?

Toen mijn broer en ik in Nijmegen nog een band hadden, schreef 3VOOR12 nog helemaal niet over ons. Op een gegeven moment moesten we bij Club 3VOOR12 spelen en was het zo van: ‘Wow, waar komt dit vandaan?” We werden toen ineens Hollandse Nieuwe en hebben maar een paar keer opgetreden met Go Back To The Zoo. Het lijkt wel alsof je buiten Amsterdam en Utrecht veel meer in de luwte kunt opereren. Dat is denk ik ook wel een voordeel, want dan kent niemand je nog en daarna ben je dan ineens best wel goed. Dat zag je met De Staat ook een beetje.

Wat is jullie beeld van en hebben jullie contact met de Amsterdamse muziekscene?

We hebben laatst de b-kant van onze single bij Paulusma opgenomen, maar verder kennen wij dat soort muzikanten niet echt. Wij hebben niet echt een binding met andere bands. Het zijn natuurlijk ook allemaal verschillende scenes. Op een gegeven moment ken je wel een aantal mensen zoals die jongens van King Jack. Die kennen we best wel goed want die gitarist zat eerst ook bij ons in de band, maar het is niet zo dat we samen iets doen ofzo. Waarschijnlijk is er ook niet echt een Amsterdamse muziekscene, omdat veel muzikanten het misschien ook gewoon niet willen. Een bepaalde concurrentie-angst.

Het is lastig om een poot uit te steken voor het algemeen belang?

Ja, uiteindelijk doe je het voornamelijk voor jezelf.  Ik las laatst wel dat er een bepaalde scene was, maar toen kende ik al die bandjes niet haha.

Wat zijn jullie muzikale invloeden?

In eerste instantie bands zoals The Beatles en The Rolling Stones, en daarna kwam die generatie-2000 met bands zoals The Strokes en The Libertines. Keith Richards zei ooit eens: ‘Heel veel mensen vergeten de “Roll” in de Rock & Roll”. Je moet dus ook een beetje kunnen dansen. Maar onze muziek blijft ook wel weer gitaarrock.

En tekstueel, waardoor laten jullie je inspireren?

Bijna al onze teksten komen wel voort uit boeken. Zoals bijvoorbeeld het vocabulaire uit een boek, of een onderliggende thema. Meestal zingt Cas zomaar een melodie met zomaar wat woorden. Later kijken we dan welk idee we daarbij hebben en waar het over moet gaan.

In het nummer Electric zit een repeterend canon gedeelte. Hoe ontstond zoiets?

Het grappige aan dat nummer is dat Bram, onze drummer, al een couplet had. Ik zat er toen mee in mijn hoofd en ging het inspelen op het toetsenbord van de computer met Garageband. Ik knipte en plakte wat, toen de zanglijn er ineens verkeerd in stond en hadden we er een soort van refrein erbij. Het grappige is dat het wel allemaal onder elkaar paste. Daardoor kun je nu vaak op de helft van de melodie beginnen en dan klopt het nog steeds op een of andere manier.

Zijn dergelijke toevalligheden een belangrijke kracht van de band?

Ik denk dat de kracht bij ons is dat iedereen heel veel bijdraagt aan de nummers. Lars doet vaak grote delen van de tekst, en ik vul het dan aan met andere delen tekst. Paul onze drummer bedenkt verder heel veel en onze gitarist vervult vaak een hele kritische rol. Iedereen heeft dus heel veel input, we werken heel goed samen.

Jullie worden ook gekleed door Filippa K?

Ja dat is wel relax. We vonden dat een cool merk en dachten toen, laten we een e-mail sturen en kijken of ze ons niet willen sponsoren. Het zijn namelijk best wel dure kleren en het is daarnaast gewoon super relax om gratis kleren te hebben, haha.

Hoe was het om bij De Wereld Draait Door te spelen?

Dat zijn altijd supergrote dingen, het bereik is zo groot. De bezoekers aantallen van de website stijgen gigantisch en er komen allemaal mailtjes binnen of je wilt optreden. DWDD is eigenlijk nog de enige plaats op televisie waar muziek een belangrijke plaats heeft. Op MTV komt bijna geen muziek meer voorbij en TMF kijkt bijna niemand naar. De radio is daarnaast ook nog belangrijk.

En internet?

Lars is hoofd-twitter haha. Onze Twitter is weer gekoppeld aan Facebook, dus dat scheelt alweer. Verder wordt onze site twee, drie keer per week geupdate, zodat mensen ook blijven terugkomen. Dat vinden we echt belangrijk. Ondanks al die internet-dingen wordt alles uiteindelijk toch wel bepaald door een soort van smaakmakers zoals 3FM, DWDD of MTV. Als je echt groot wilt worden kom je er zonder hen niet. Het voordeel van internet is natuurlijk dat al die nichemarkten veel beter zichtbaar worden. Als je de beste bent in weet ik veel wat, oosterse death-metal-grindcore, dan kun je tegenwoordig heel veel fans hebben omdat er in ieder land misschien honderd mensen zitten die dat te gek vinden.

Hebben jullie er dan nooit aan gedacht om bijvoorbeeld in het Nederlands of Fries te zingen en je zo te onderscheiden?

Haha, we zullen er over nadenken. Engelse teksten kun je natuurlijk nooit beleven op de manier waarop je je moedertaal beleeft. Er zijn echter genoeg manieren om door middel van universele thema’s je publiek te bereiken.

Over vijf jaar, bij 10 Jaar 3VOOR12/Amsterdam?

Stoppen. Haha. [in een eerder interview gaf Cas aan tegen die tijd te willen stoppen]. Eigenlijk zijn al mijn favoriete albums de eerste albums van bands. De eerste van de Velvet Underground, eerste van The Strokes, de eerste van Guns n’ Roses en daarna werd het allemaal minder. Ik zie het als uitdaging om een zo goed mogelijk eerste album te maken. Het is een relativisme en een soort van zelfbewustzijn. We willen nu gewoon heel graag doen wat we doen en daar de allerbeste in worden. De kans die we nu hebben gekregen moeten gewoon grijpen. Het is gewoon één groot schoolreisje. Hopelijk krijgen we ooit zo’n nightliner en dan kunnen we lekker xboxen op de achterbank.